An Domhan Alla

Aotearoa, an Oileán Thuaidh

Nuair a sroich muid an Oileán Thuaidh i mí na Nollaig cheannaigh muid veain i Wellington chun taisteail thart. Caith muid thart ar seachtain I Wellington agus buail muid le mo chara Rowan ansin. Tá Wellington i suíomh álainn le farraige agus sléibhte timpeall an cathair uilig.

Tar éis Wellington chuaigh muid suas chuig lár an oileán áit a rinne muid an trasnú Tongariro. Súilóid i ceantair bolcánach a úsáidtear mar Mordor sna ‘Lord of the Rings’. Tá cuid mhór den bealach tríd má lom de carraigeacha dubh agus dearg. Ón barr tá radharcanna de na trí lochanna gorm agus an cráitéir dearg, nuair a glannan na scamaill.

Ansin chuaigh muid go dtí an ceantair timpeall an sliabh Taranaki, bolcán mór eile ana cosúil le sliabh Fuji sa Seapáin agus úsáidtear é mar sliabh Fuji sa scannán “The Last Samurai”. Gach áit a théann tú ar an ceanntíre tá radharcanna iontach agat den sliabh.

Tar éis Taranaki chuaigh muid suas go dtí Rotorua an capitéil de gníomhaíocht bolcánach i Nua Shéalainn. Tá cúpla géasar gníomhach timpeall an baile agus boladh de uibheacha gach áit mar gheall ar an sulfair san aeir. Ag imeall an loch tá tú ábalta poll a tochailt sa gaineamh agus folcadán beag nádurtha de uisce té a cruthú duit féin.

ó Rotorua chuaigh muid suas go dtí an Coromandel agus ansin thuas go dtí an ceantair d’arbh ainm Northlands. Fásann na crainn mhóra, Kauri sa Coromandel agus Northlands agus chonaic muid roinnt mhaith acu ansin. Ar an drochuair níl móran Kauris fágtha anois. Gearradh cuid mhór acu síos nuair a thánaig daoine ó Eoraip agus anois tá galar ag ionsaigh na crainn atá fágtha.

I Northlands chuaigh muid an bealach uilig suas go dtí an pointe is faide thuaigh i Aotearoa, Rinn Reinga. Is áit naomha í do na Maori mar chreideann siad go fágann spioraid na marbh an domhain seo ó Reinga. Ar an bealach suas ansin stop muid ag na dumhcha mhóra ag Te Paki, chun dul ag sleamhnadh síos na dumhcha ar tonnchlár coirp! 🙂

Chaith muid Nollaig deas i Palmerston Thuaidh le Rowan agus a deirifuir agus a fear chéile. Bhí béile mór blasta againn ag suigh taobh amuigh sa ghrian agus an lá ina dhiaidh sin chuaigh muid go dtí an trá fresin. 🙂

Tar éis Palmerston chuaigh muid trasna chuig Napier agus Gisborne. Rinne muid súilóid iontach gar do Napier ar sliabh d’arbh ainm Te Mata. Bhí radharcanna iontach ón barr. Chaith muid an oíche sin sa veain in aice le eas agus sa maidin bhí muid ábalta dul ag snámh sa linn ag bun an eas. h

Ní raibh a lán t-am againn i Gisborne mar bhí muid ag dul suas go dtí féile i Auckland ach bhí an ceantair go deas agus tá súil agam go beidh muid ábalta filleadh go dtí an áit am éigeann.

Bain muid an sult as an féile. Bhí go leor bannaí ceoil maith an, go hairithe, Wild Marmalade agus Kalidad. Bhí ceardlainne an do yoga agus drumáil agus rinne muid ceardlann amháin do Haka fresin. Bain muid an sult as sin.

Nuair a chríochnaigh muid ar taisteal i mhí Márta agus bhog muid síos go dtí Kirikiriraoa (Hamilton). Thosaigh Hannah ag obair san oispidéal ansin agus fuair mé obair sealadach ar feirm fraochán gorm. Thart ar seachtain tar éis bhogadh isteach sa teach nua, chuaigh Aotearoa isteach i dianghlasáil mar freagra do Covid-19. Bhí ádh orainn go raibh muid inar chóinnigh le daoine deas agus bhí peata nua againn fresin. Cat greannmhar d’arbh ainm Suki. Fuair muid go leor leabhair amach as an leabharlann fresin roimh an dianghlasáil ionas go mbeidh go leor le léamh againn i rith an tréimhse fada sa teach! 🙂

An abhainn Waikato ag rith tríd lár Kirikiriroa (Hamilton)

October 7, 2020 0

Nua Shéalainn (Aotearoa), an Oileán Theas

Leathinis Bancs an chéad stad i Nua Shéalainn

Sliogán paua a d’aimsíodh muid gear go Akaroa

Raithneach

No tuismitheoirí ag abhainn Hokitika

Keruru nó colm Nua-Shéalannach

Kea ag lorg bia

An foireann glas-gorm

Sléibhte mór an Oileán theas

Seil-lacha Nua-Shéalannach

Hannah I loch Manapouri

Gairdín de grágan/stumpaí i Invercargill

Tuatara

Ingrid ag eas sna Catlins

Rón fionnaidh

Beirt nach raibh sásta an trá a roinnt

Kevin agus na bolláin Moeraki

An radharc thar loch Pūkaki

Aoraki (Mount Cook) Áit a rinne Edmund Hillary chuid mhór de a chuid cleachtadh

Lúipín ag loch Tekapo

Ah súil an rian banríon Charlotte i Sundaí Marlborough

Korimoko, nó píbnocht

Eascann mór ramhar

Súilóid Abel Tasman. Súilóid álainn tríd coill mór le a lán tránna are feadh an chósta

Weka. Éan dána a goideann gach saghas bia má amharcann tú an bhealach eile, fiú i gcomhair soicind!

Ag súgradh le eitleog ar trá ag tuaisceart an Oileán Theas

Na carraigeacha pancóga

Kaikoura

Hannah agus a tuismitheoirí ag abhainn Kawarau

Queenstown

Tuillemhá mór agus muid at teacht thar bearnas Arthur

Chaith muid béagnach 3 mhí sa oileán theas i mhí Deireadh Fomhair, Eanair agus Feabhra. An chéad uair chuaigh muid ó Christchurch chuig Aokaroa agus ansin ar ais trasna chuig Hokitika agus ansin síos chuig Invercargill agus Bluff roimh a chuaigh muid ar ais suas go dtí Picton.

I Aokaroa chuaigh muid go dtí tearmann dúlra Hinewai. Pairc álainn suas sna sléibhte le a lán de na plandaí duchasach de Aotearoa ag fàs ann agus comharthaí chun cuidiú linn foighlaim ainmneacha na plandaí. Áit maith do tús an turas i Nua Shéalainn.

Tar éis Aokaroa chuaigh muid thar na sléibhte tríd bearnas Arthur go dtí cósta iarthar an Oileán Theas.

Níl móran daoine nó bailte ar an taobh iarthair den oileán ach tá a lán báisteach agus cuileoige gainneamh ann. Chuaigh muid síos an chósta fian àlainn comh fada leis na dhá oighearsruth mhóra, Franz Josef agus Foxes. Chonaic muid kea ag deireadh cinn de na súilóid chuig cinn de na oighearsrutheanna.

Tar éis sin sin chuaigh muid isteach intíre chuig Wanaka agus Queenstown. Dhá baile i measc na sléibhte le loch álainn gorm os comhair an beirt acu.

Tar éis sin chuaigh muid síos chuig Te Anau mar bhí muid ag iarraidh dul suas chuig Milford, ach bhí an bóthar dúnta mad gheall ar titim sneachta an lá sin. Lean muid ar aighaidh síos chuig Invercargill agus Bluff ag bun an tír ansin. Ag am amhain bhí Bluff baile tabhacht i Nua Shéalainn mar go raibh tionscail de seilg na míolta móra san áit. Anois níl ach goath laidir agus sráideanna ainmnithe tar éis aibhneacha na hÉireann fágtha i Bluff.

Tar éis Bluff chuaigh muid tríd ceantair d’arbh ainm na Catlins. Ceantair le coillte agus tránna álainn. Chuaigh muid ag lorg róin agus piongainí ar na tránna ansin. Chonaic muid an piogain shúilbhuí cúthailech agus cúpla róin fionnach mhóra.

Tar éis sin chuaigh muid ar ais intíre chuig Aoraki (Sliabh Cook) agus rinne muid súilóid deas chuig oigheararuth mhór ag bun an sliabh. Tar éis sin bhí stad amháin eile againn roimh a chuaigh muid ar ais chuig Christchurch chun an veain champála a thabhairt ar ais. Stop muid ag loch Tekapo. Loch álainn gorm i measc na sléibhte le a lán lúipín ar imeall an loch. Chuaigh muid isteach san uisce ansin agus bhí sé ana fuar. Bhféidir an snámh is fuaire a bhí agam riamh.

Nuair a thánaig tuismitheoirí Hannah i Feabhra rinne muid turas cósúil leo chuig cuid mhór de na áiteanna chéanna. Ní raibh muid ábalta dul chuig Milford arís mar bhí tuilleadh ann cúpla lá roimh a chuaigh muid an agus scriostar an bóthar chuig Milford! Rinne muid cúpla rudaí difrúil fresin. Chuaigh muid chuig na carraigeacha pancóga suas i tuaisceart an oileán theas. Rinne muid súilóid ana deas gar do sin suas an abhainn Pororari fresin. Chaith muid níos mó am i Picton i measc na sundaí Marlborough agus ag Kaikoura ar an chósta oirthear an t-am seo fresin. Tá a lán róin le feiceáil gar do Kaikoura.

Roimhe thánaig tuismitheoirí Hannah caith Hannah agus mé féin cúpla seachtaine ag deanamh súilóidí mór i tuaisceart and oileán theas sna pairceanna náisúinta fresin. At dtús rinne muid rian banríon Charlotte i sundaí Marlborough. Thart ar 70km de súil a rinne muid thar trí lá. Is pairt galanta den tír é a thosaigh i cuain inar stop captaen Cook nuair a bhí sé i Nua Shéalainn. Buail muid le wekas, don chéad uair ar an súilóid seo. Éan greannmhar donn nach bhfuil eagla air roimh daoine agus a goideann siad do bia gach deis a faigheann siad.

Tar éis an súil seo chuaigh muid thall go dtí Nelson, áit a bhfhuil lár Nua Shéalainn agus rinne muid an rian Abel Tasman ansin. Tá an rian seo 60 ar feadh cósta an pairc náisúinta agus tá a lán tránna álainn ar an bhealach. Tá níos mó wekas ar an súilóid seo ná atá ar an rian Charlotte fiú! Bhí orainn beidh fíor cúramach lenar chuid bia.

Tar éis sin caith muid chúpla laethanta i Takaka, baile beag deas ag deireadh an pairc Abel Tasman. Tá abhainn álainn ann le linn snámha iontach agus roinnt maith áiteanna le carraigeacha maith i gcomhair dreapadh.

Ansin chuaigh muid síos on cósta iarthair chuig bearnas Arthur arís áit a rinne muid súilóid iontach do mo breithlá, suas go dtí an bothán sléibhte ag bearnas an gabhar. Súil muid suas an abhainn Mingha agus síos an abhainn Deception an lá ina dhiadh sin. Bhí orainn na abhainneacha a trasnú go minic agus bhí ar chosa fliuch don chuid is mó den turas ach bhí aimisir deas griannmhar againn an t-am ar fad. Sa bothán buail muid le roinnt daoine a bhí ag deannamh an Te Araroa, súil ó Barr an oileán thuaigh go dtí bun an oileán theas! Deannann daoine seo i idir 3 agus 6 mhí.

Tar éis bearnas Arthur chuaigh muid ar ais suas go dtí an Oileán Thuaidh Chun bualadh le tuismitheoirí Hannah i Auckland.

July 5, 2020 0

An Astráil pairt 3

Chuamar síos go dtí cuan Byron tar éis Brisbane. Áit áilinn cois fharraige. Chuamar ag tumadh i domhain na oll-ainmhithe ansin. Bhí sé den scoth, ní raibh sé comh ildaite leis an Indoinéis ach bhí gach créatúr ollmhór. Chonaiceamar tuatar ceannramhar (loggerhead turtle) agus tuatar frithgobach. (hawksbill turtle), iasc de gach saghas (an chuid is mó acu níos mó ná mèadar mór!) agus roc tarbh a raibh comh cairdiúl. Bhí chuid mhór siorcanna ag snámh timpeall orainn fresin! Bhí roinnt mhaith siorcanna insebhéalach (nurse sharks) a bhí thart ar 2 méadar mór agus chonaic muid dhá siorcanna dathannach (carpet/wobbegong) fresin. Snámhamar trí pluais bheag ag deireadh an turas a bhí lán de roc agus tuatar. 🙂

Sa cathair mhór Sydney, thugamar cuairt ar Carl agus Jade, cairde agam ón Ultimate Frisbee a bhog thall go dtí Sydney i Mean Fomhair. Bhí oíche deas againn leo i bialann meicsiceánach. An lá ina dhiadh sin chuaigh mé agus Hannah ag faire míol mór ar bád beag ó cuan cáiliúil Sydney. Chonaiceamar an droichead agus an áras ceoldráma agus cúpla míol móra dronnach ag snámh.

Tar éis Sydney chauigh muid síos go dtí Melbourne. Stop muid ar an bhealach i baile beag d’arbh ainm Glenrowan. Baile cáilúil mar is é Glenrowan an áit a rug na pólíní ar Ned Kelly agus a drong. Bhí go leor eolais sa bhaile faoin troid mhór deireanach idir an drong Kelly agus na poilíní.

Caith muid seachtain go leath i Melbourne. Dfhan muid le col ceathair Hannah amach i Eltham. Bruachbaile deas ar imeall Melbourne. Nuair a bhí muid ansin, thug muid cuairt ar fíonlann áitúil, rinne muid rothaíocht a lean an abhainn Yarra agus thug muid cuairt ar iarsmalann ealaíonn. Rinne muid súilóid Kokada sa báisteach le cara s’aigainn Beth i Melbourne fresin.

Rinne muid turas beag ó Melbourne fresin síos chuig na 12 aspail agus cúpla áit eile ar chósta theas Victoria. Tá chuid mhór den cósta cludaithe le aillte mór de dath buí gaineamhach agus le tonnta móra ag teacht isteach ag bun na haillte. Cosúil le cósta iarthar Éireann ach le dathanna difrúil. In Éireann bíonn fharraige dubhghorm, aillte liath agus féar glas. I Victoria bhí fharraige gorm, agus bhí an talamh agus na haillte meascán de buí agus donn.

An rud deireanach a rinne muid roimh a dfhág muid an Astráil ná turas thuas chuig an baile beag Tatura áit a bhfhuil chónaí ar teaghlach Beth. Thánaig mó tuismitheorí fresin. Bhí siad thall chun cuairt a thabhairt orainn are feadh thart ar mí agus bhí sé an chead uair a chonaic mé iad i beagnach 5 mhí. Bhí deireadh seachtaine deas againn i Tatura. Rinne muid súilóid timpeall an baile agus an cúrsa gailf. Bhí bia iontach againn i teach Beth agus bhí an rollóg ispíní is fear san Astráil i 2016 againn i siopa áitúil. Chuaigh muid ar chuairt chuig zú beag ansin fresin.

June 11, 2020 0

An Astráil 2

Chuaigh muid ó Alice Springs trasna chuig an cósta tríd an Savannah Highway. Bóthar fada díreach don chuid is mó gan móran bailte air agus le cúpla chéad km idir gach baile. Stop muid i baile beag d’arbh ainm Cloncurry, tar éis Lady Elizabeth Cloncurry ó chontae na Gaillimhe. Bhí sí col ceathair de an taiscealaí Burke a thug an ainm Cloncurry don áit. Bhuail muid le fear i Cloncurry a rinne obair do na seirbhisí éigeandála áitúil. Larry an t-aimm a bhí air agus thug sé cuireadh dúinn chun fanacht ina gairdín don oíche. Bhí oíche deas agus cúpla cannaí beor againn le Larry agus a bean chéile agus thóg a mac cúpla nathair amach chun taispeáint dúinn! Bhí ar a laghad 6 nó 7 nathair acu agus trí laghairt beag comh maith. Bhí píotón mór amhain fresin agus chur siad é timpeall muineál Hannah!

Tar éis Cloncurry chuaigh muid go dtí an cheantair timpeall ar Milla Milla agus Yungabarra. Bhí an áit go hiomlán difrúil ó ceard a chonaic muid go dtí seo san Astráil. Pairceanna glas le beithí orthu agus dúfair tiubh idir na pairceanna. Chuaigh muid go dtí cúpla easanna mór sa dúfair agus chuig abhainn beag gar do Yungabarra áit a chuala muid go raibh seans maith le platapas a fheiceáil. Ní raibh muid ag an abhainn ró fhada, bhféidir thart ar 15 nóiméid roimh a chonaic muid ceann. Bhí ionadh orm cé comh furasta a bhí sé platapas a fheiceáil fian! Thánaig sé ag snámh inar treo, cinn amháin de trí speiceas de monotreme (mammach a breitheann úbh) ar an domhain. Bhí sé ana greanmhar é a fheiceál, ainmhithe comh aisteach sin agus é ana gnóthach ag lorg a chuid bia go díograsach. Ní thug sé aird ar bith orainn agus muid ag seasamh ar bruach na habhainn le at chuid ceamraí. Ní raibh am aige!

Taobh istigh de thart ar dhá seachtaine bhí cuid mhór de ainmhithe cáilúla na hAstráile feicithe againn, na crogall, wallabies, cocatú, cúcabarra, platapas agus chonaic muid kangarú liath mór lá amháin nuair a bhí muid ar an Savannah Highway. Anois chuaigh muid suas go dtí pairc náisúnta Daintree an dúfair is sine sa domhain! Bhí muid ag dul an chun an dúfair a fheiceáil agus ag súil le deis chun cearc ceannchnámhach (cassowary) a fheiceáil.

Caith muid dhá lá agus oíche amháin sa phairc. Chonaic muid go leor plandaí suimúil ar na súilóidí a rinne muid ansin. Bhí an t-ádh againn leis an cearc ceannchnámhach. Chonaic muid beirt acu. Súil ceann acu amach os comhair an gluaistéain! Bhí orm no chos a chuir síos at an coscán chun é a seachaint!

Tar éis Daintree thosaigh muid an turas fada theas. Bhí muid ag dul síos go Melbourne, thart ar 3500 km ach bhí go leor le feiceáil ar an bealach. I Queensland go harithe. Chuaigh muid go dtí tránna deasa cosúil le Etty Bay agus Mission beach. Ag Etty Bay chonaic muid níos mó cearc ceannchnámhach fresin! Chonaic muid go dtí aibhneacha agus coillte deasa comh maith. Mar shampla an abhainn ag Babinda, Crystal Cascades agus Mossman Gorge.

Chuaigh muid amach go dtí oileán Magnetic fresin. Rinne muid súilóid thar lár an oileán chuig trá deas d’arbh ainm Florence bay agus bhí snámh beag againn ansin roimh a chuaigh muid ar ais chuig an bád. Chonaic muid cúpla cóála ag coladh sna crainn ar an oileáin. Ainmhithe ana ait. Tar éis an chuairt chuig an oileáin buail muid le mo col ceathair agus a athair agus a mhac i Townsville I gcomhair bia agus cúpla deoch.

Bhí an stad deireanach i Queensland i Brisbane an cathair is mó sa cheantair. Buail muid le cúpla cairde ansin a bhí sa dúfair linn i Sumatra. Bhí trathnóna deas againn leo agus súil muid timpeall an cathair píosa beag. Roimhe sin stop muid ag trá deas d’arbh ainm Noosa i gcomhair snámh agus súilóid deas. Tar éis an oíche i Brisbane sin chuaigh muid go dtí na sléibhte i pairc náisúinta Main Range agus rinne muid súilóid ansin sa maidin roimh a lean muid ar aighaidh go dtí NSW agus Victoria.

March 30, 2020 0

An Astráil, pairt 1

Tá mé chúpla mhí taobh thiar leis an blaig ach ar aon nós. Seo iad na griangrafanna ó tuaisceart na hAstráile. Rinne muid turais ón cathair Darwin thíos go dtí lár an tír, chuig Alice Springs agus Uluru. Turas fada agus cheannaigh muid gluaistéain, Ford Territory bán, chun taisteail síos tríd an fásach.

Ar dtús chuaigh muid thall go dtí pairc Náisúinta Kakadu. Pairc ana stairúil mar tá go leor ealaíon na bundúchasaigh le feiceáil ansin ag cúpla síomhanna i oirthear an pairc. Tá chuid de na pictúirí thart ar 40,000 bhlian d’aois. Don chuid is mó is ainmhithe, daoine agus spioráid atá sna phictúirí. Tá chuid mhór acu ana soiléir fós fresin.

Tá a lán ainmhithe suimúil le feiceáil sa phairc fresin agus fuair muid amach tríd an leabair “Adventures on the other side of the World” a léamh go raibh David Attenborough i Kakadu fresin sna 60idí, roimh a raibh an áit pairc náisúinta do turasoirí. Áit ana difrúil a bhí an ag an am sin.

Chonaic muid chuid mhór Cockatoos bán agus dubh sna crainn. Deanann siad a lán torann an t-am are fad. Chonaic muid a lán wallabies beaga fresin a bhí orm beidh curamach ag tiomáint mar bhí nós acu léim amach ar an bóthar os comhair an gluaistéain! Ar an maidin deireanach i Kakadu chonaic muid an crogall is mó ar an domhain, an crogall inbhir. Bhí thart ar 20 acu ag luí thart ar bruach an abhainn!

Tar éis Kakadu chuaigh muid síos chuig Katherine áit a pioc muid suas cara nua don turas. Cailín ó na Stáit Aontaithe a bhuail muid le i Darwin. Rinne muid súilóid deas ag Katherine Gorge roimh a chuaigh muid chuig áit campála don oíche.

Chaith muid cúpla lá ag dul síos chuig Uluru agus ar an bealach stop muid ag cúpla áiteanna suimúil. Bitter springs, áit deas chun snámh i uisce gorm álainn. Bhí a lán sciatháin leathair ollmhór le feiceáil ansin fresin. Chuaigh muid go dtí carraigeacha mór sféarúil agus dearg sa fásach d’arbh ainm Karlu Karlu. Níos cóngarach go Alice Springs chuaigh muid go dtí Ellery Creek áit a raibh linn deas úr chun snámh an sna sléibhte McDonnell. Bhí súilóud deas an fresin agus chonaic muid níos mó wallabys ansin.

Bhí rás soléir ar súil ag an am ó Darwin síos chuig Adelaide agus bhí muid ábalta an rás a leanúint an bealach uilig síos go dtí Alice Springs. Bhí go leor foireann ó ollscoileana ó gach páirt den domhain sa comórtas agus thóg gach foireann a gluaistéain féin don rás.

Tar éis sin chuaigh muid go dtí Uluru agus Kata tjuta. Tá Kata Tjuta cosúil le Uluru ach níl sé comh cáilúil. Sa maidin bhí muid suas go luath ar maidin chun éirí na gréine a fheiceáil thar Uluru. Ar an bealach rith camall amach ós a gcomhair! Is speicis ionrach é camall san Astráil. Tá an méid sin camaill fian ag rith thart go bhfuil maragadh an chun na camaill fian a gabh agus a díol chuig an Méanoithear, an áit as a thánaig na camaill sa chéad áit! Deantar seo chun cuidiú le éagsúleacht géiniteach ansin mar camaill fian at bith fágtha sa Méanoithear! Tar éis sin chuaigh muid síos chuig an cloch chun turas treorithe a dheanamh timpeall bun an carraig le moar páirce. Ag siúl timpeall Uluru thugann tú faoi deara nach carraig mór é ach cnoic. Fiú bíonn aibhainn ag sruth ón cnoc ó am go h-am nuair a bhíonn báisteach sa cheantair. Ach ní tharlíonn sin go minic. Bhí cuid mhór daoine an chun dul suas ar bar an cnoc mar i dhá seachtain bhí an dreapadh suas chuig an barr le dúnadh. Bhí sé le dúnadh mar is áit beannaithe é do bundúchasaigh na hÁistráile agus tá sé drochbhéasach dóibh ligeaint do na sluaite turasoirí dreapadh suas ar barr an carraig speisialta seo. Ar feadh na bliainta níor rinne rialtais na hAstáile móran at son na bundúchasaigh agus cé go bhfuil go leor fós a ba chóir don rialtais a dheanamh bhí sé deas a fheiceáil gur thug siad aird ar éiligh na bundúchasaigh sa chás seo.

January 26, 2020

Kalimantan (Borneo)

An bóthar chuig Merabu, clúdaithe le smúit tirim dearg.

Grian mór ag soilsiú tríd an smúiteán toite

An bealach casta tríd na pluaiseanna aolcloch chuig an ealaín uaimhe.

Ealaín uaimhe

Dobharach…??

Príosúin glas

Ag brú an bád tríd an uisce íseal go dtí Ketupu

Faisean i Borneo

Frog a d’aimsigh muid ar siúlóid beag timpeall an loch tar éis titim na hoíche

Franley ag éisteach leis na giobúin ó mullach Ketupu go luath ar maidin

Ag snámh sa loch agus an teach crainn sa cú

Tús an turas ar an abhainn Mahakam

Storc mór feargach

Roinnt de na héin a bhí timpeall Jantur ar an Mahakam

Sampla den snoíodóireacht adhmaid traidisiúnta den muintir Dayak….

Sampla e

Ar an abhainn Mahakam gearr do Long Bangun

Kalimantan. An taobh oithear de. Tá fadhb ollmhór le tine foraoise beagnach gach bliain i Kalimantan agus cruthaíonn na tine seo smúiteán toite (haze) san aeir a bhfuil dáinseireach le annalú. Mar gheall ar seo ní raibh muid ábalta dul ach go dtí an taobh oirthear den tír áit nach bhfuil an aeir comh dóna.

Ar dtús chuaigh muid suas chuig sráidbhaile beag i tuaisceart an oileán, Merabu.

Don chuid is mó thosaíonn na tine i Kalimantan mar go bhfuil daoine ag cruthú talamh nua i gcomhair, plandála móra de ola phailme.

Deantar seo gan móran eolais ar cé comh tabhacht a bhfuil an foraois don domhain. Ach tá Merabu difrùil. Dúiltigh an pobail beag seo chun comhlachtaí móra ola phailme a ligeaint isteach agus chosain siad a fhoraois ó na comhlachtaí seo. Mar gheall ar seo tá dufair álainn timpeall ar Merabu agus tá an sráidbhaile oscailte do ecotourism le cúpla bhliain anuas.

Caith muid 4 lá an agus rinne muid dhá turais beaga iontach ó Merabu.

Don chead cinn chuaigh muid go dtí pluais ina raibh ealaín uaimhe ó níos mó ná 4,000 bliain ó shin le feiceáil ar na ballaí. Ealaíonn simplí a bhí i gcéist le roinnt ainmhithe agus cuid mhór lámha ach bhí sé dochreidithe le feiceáil cé comh soiléir a bhí na pictúirí ar na ballaí tar éis níos mó ná 4,000 bhliain!

Don darna turas chuaigh muid suas an abhainn i bád chuig an sliabh Ketupu. Bhí an leibhéil uisce san abhainn íseal agus go minic bhí orainn an bád a tarraingt thar na clocha chun an sliabh a shroichint.

An oíche sin dfhán muid ag imeall loch d’arbh ainm loch Nyadeng. Tá dath galanta gorm ar an loch agus bhí muid ábalta dul ag snámh an chomh maith.

Dfhán muid an oíche sin i teach crainn ar imeall an loch agus go luath ar maidin, thart ar 5am, thosaigh muid ar siúlóid chuig barr Ketupu. Bhí an fána ana gearr ach tar éis bfhéider uair a chloig, agus tar éis dul tríd pluais go dtí an taobh eile den sliabh sroich muid mullach an cnoc agus bhí radharc iontach againn ar and forais agus na scamaill íseal i measc na crainn. Chuala muid chuid mhór giobúin agus orangutang amháin agus muid ag suigh thuas ansin.

Tar éis Merabu chuaigh muid síos chuig Samarinda chun dul suas an abhainn Mahakam. Caith muid thart ar seachtain ag taisteal thart ar an abhainn agus na croabh abhainn thart ar. Tá go leor tithe fada Dayak le feicáil sna sráidbhaile timpeall an Mahakam le snoíodóireacht adhmaid traidisiúnta suimiúil agus tá cuid mhór tithe ag suí ar an uisce. Tá a lán fiadhúlra thart ar an abhainn, go hairithe éin. Comh maith le sin chonaic muid laghart mhonotóra agus moncaí fadsrónach. Críochnaigh muid an turas suas an abhainn ag Long Bangun. Caith muid dhá lá ansin ag ligeant ar scíth roimh a dhfhill muid ar ais ar Samarinda.

Ansin chuaigh muid síos chuig Balikpapan ar feadh dhá lá roimh ar eitilt chuig Bali. Ag an stáisúin bus buail muid les cúpla deas ó Balikpapan. Ag caint leo fuair muid amach go raibh siad díreach tar éis teacht ó Merabu. Bhí an cailín ag deanamh iarracht plean turasoireacht a bhunú cosúil leis an rud a bhí ar siuil i Merabu i sráidbhaile eile.

Socraigh muid chun dul chuig tearman béar gréine leo an chead lá eile. Is béar ana beag é an béar gréine, píosa beag níos lú ná muc. Bhí an tearman ana deas agus bhí a lán eolais suimúil ar fáil san ionad. Deireadh deas leis an turas i Kalimantan.

Béar Gréine i ionad comhantais gar do Balikpapan

Béar gréine eile..

November 10, 2019 4

Java

Teampaill Prambaban. Plódaithe le daoine.

An grian ag teacht tríd poll sa díon i pluais Jomblang

Teampaill Borbodur

Éirí na gréine ó barr slaibh Lawu

Feirm géir i Ngada

Bolcán Bromo

An bealach chuig Bromo ó Ngada. Gan scáth ar bith

Ag súil ar imeall bolcán bromo

Chaith muid píosa beag níos mó ná seachtain i Java. Tá thart ar 150 milliún daoine ina chónaigh ar an oileán seo agus mar gheall ar an fíric seo ní riabh mé ag súil go mór leis an cuairt ar an oileáin seo.

Ach ní raibh an daonra ard comh dona is a cheap mé go mbeadh sé agus caith muid beagnach seachtain breise i Java mar go raibh an oiread sin le deanamh ann.

Caith muid beagnach seachtain i Jogjakarta ar dtús. Cathair ana stairúil a raibh mar croílar impireachtaí Hindu agus Bhuddist roimh a scaip Ioslam ar fud Java. Tá dhá teampaill mhóra gear don baile. Prambanan (Hindu) agus Borbodur (Bhuddist) agus chuaigh muid amach go dtí an beirt acu ar laethanta difrúil. Tá an beirt acu ana suimúil le feiceáil ach mholfainn gan dul chuig Borbodur mar go choinníonn siad 4 eilifint i coinníolacha uafásach ansin cé nach bhfuil gá ar bith leis.

Chuaigh muid go dtí pluais suimúil lá eile d’arbh ainm Jamblong. Tá pictúir den pluais thuas leis an solas ón grian ag teacht isteach.

Tar éis Jogjakarta chuaigh muid go dtí Gunung Lawu gar do cathair Solo. Is sliabh naofa Hindu é Lawu agus tá tradisúin an chun súil chuig barr an sliabh i lár na hoíche chun éirí na gréine a fheiceáil ón barr. Sin cad a rinne muid agus bhí sé go hiontach. Tar éis beagnach sé uaire ag siúil sa dorachadas bhí radharc iontach againn ón barr. Maidin álainn a bhí an.

Bhí Malang an stad deireanach dúinn i Java. Is cathair deas í agus rinne muid turas chuig bolcán Bromo ó Malang. De gnáth téann daoine go Bromo tríd Probolingo ach chuaigh muid ón taobh eile tríd an sráidbhaile beag Ngada. Súil muid thart ar 10km ó Ngada chuig Bromo tríd an Pasir Laut, an fharraige de gainneamh. Bhí sé ana té faoi teocht na gréine ach thaitin sé go mór liom.

Ó barr Bromo bhí radharc maith againn den gainneamhach timpeall orainn agus bhí muid ábalta amaharc thíos isteach sa cráitéar. Tar éis sin fuair muid síob ar ais go dtí Malang agus thosaigh muid an turas fada casta ó Java chuig Flores. Bhí 4 bád, 6 bus agus 3 tacsaí de dhíth don turas seo!

September 17, 2019 0

Flores

Pluais Liang Bua. Áit ar aimsiú cnámha Homo florensis

Lochanna ildaite Kelimutu.

Áit oirúinach do brat náisúin a bfhuil déanta suas de móran oileáin

Geiceo mór a roinn an teach linn i Lena House, Maumere.

Bealach chuig an bolcán 🙂

Rud éigean glas ag barr an bolcán áit a raibh scoilt sa talamh

An radharc ó barr Egon

Dragan Chomódó!

Hannah ar oileán Rinca

Eireabaill dáinseireach. Is féidir leis an dragan Chomódó a creach a leagadh leis an uirlis troda seo

Éirí na gréine ón bád

Fia ar Padar

Oileán Padar

Captaen an long

Caith muid béagnach dhá seachtain ar an oileán caol, fada i oithear Indonesia, Flores. Oileán álainn le go leor rudaí le feicáil agus le deanamh ar talamh tirim agus faoin uisce. Caith muid an chéad cúpla lá i Ruteng, baile suas sna sléibhte. Chuaigh muid go dtí Ruteng chun an pluais, Liang Bua a fheiceáil. Áit ana stairúil inar d’aimsigh seandálaithe cnámha den hominin Homo florensis i 2004. Saghas hominin a bhí ina chonaigh ar Flores go dtí thart ar 12,000 mhíle bliain ó shin agus tá seans an go raibh Homo Florensis agus muidine (Homo Sapiens) inar gcónaí ar an oileán chéanna i gcomhair tréimhse! Ní raibh Homo florensis ach 1 meadar ard agus mar gheall ar sin thugtar an leas anim an Flores Hobbit don Hominin seo.

Chuaigh muid go dtí an pluais le bus áituil gan móran spás an (bhí orm suí ar an díon) agus thánaig buachaill scoile linn mar “treoraigh”. Ta scoil turasoireacht i Ruteng agus mar sin ní riamh bíonn gantannas de déagoirí a bhfuil fonn orthu caint le turasoirí agus cuidú a thabhairt!

Tar éis Ruteng bhí turas fada againn go dtí Moni. Ba é seo an áit ba fearr liom i Flores. Is baile ana beag é sa sléibhte áit a bhfuil cuid mhór daoine le dreadlocks ina chonaí. An rud is fearr faoi Moni na go bhfuil roinnt maith siúlóidí a bhfuil tú ábalta deanamh díreach ón baile. An cinn is cáliúla na Kelimutu áit a bhfuil trí loch ar barr an sliabh agus tá gach loch dath difrúil mar gheall ar na cheimic bolcánach sa talamh. Comh maith le sin to cúpla easeanna álainn agus foinse the an gear don baile agus tá an siúlóid go dtí gach cinn acu ana deas.

Tar éis sin chuaigh muid go dtí Maumere agus caith muid cúpla laethanta in Lena House thart ar 20 kiloméadair ón baile Maumere.

Áit deas simplí suite díreach ar an trá. Rinne muid turas bád iontach go dtí cúpla oileán agus bhí snorcláil den scoth ag na hoileán. Bhí an uisce plodaithe le hiasc agus chonaic muid scudal (cuttlefush) mór fresin. Lá eile rinne muid turas go dtí an bolcán áitúil, Egon. Súilóid deas agus ag an barr bhí an fharraige le feicáil ó thuaidh agus ó theas duinn mar tar an píosa sin den oileán ana caol.

Tar éis Maumere bhí turas fada againn ar ais go dtí Labuanbajo chun an turas chuig pairc náisúnta Komodo a deanamh. Cinn de na rudaí is fearr a rinne muid ar an turas go dtí seo. Caith muid dhá lá agus oíche amháin ar bád agus thug muid cuairt ar oileán Komodo, oileán Rinca agus oileán Padar. Ar Rinca agus Komodo chonaic muid na ‘dragain’. Bhí sé saghas scanrúil na laghairt ollmhór seo a fheiceál agus nuair a bhí an maor páirce linn bhí muid ábalta dul réasunta cóngarach do na dragain chomodó a bhí ina a choladh. Caitheann siad chuid mhaith dá chuid ama ina choladh agus is féidir leo dul cúpla mhí gan rud ar bith a ithe! Ar ana turas bhí go leor deiseanna againn snorcláil a dheanamh. Arís bhí an domhain foain uisce go hiontach agus ildaite. Bhí sé ana deacair an uisce a fhágail gach uair a bhí orainn filleadh ar an bád. Daimsigh muid turtair mór ag suíomh amháin agus ag áit eile d’arbh ainm ‘Manta point’ bhí deis againn snámh le roc na caille (Manta ray). Bhí sé dochreidthe.

September 17, 2019 0

Singeapór, Cambodia agus Mhealasia

Tar éis Sumatra caith muid 4 oíche i Singapore le mo chara ón Ollscoil Chloe. Is cathair an suimúil é Singapore mar is tír réasunta nua (54 bhliain d’aois) le daonra meascaithe de Sínis, Malaeis agus Indiach agus tá an tír an bródúil as an ileitneacht seo. Mar gheall ar seo tá go leor reiligúin éagsula le feiceáil sa cathair agus thug muid chuairt ar dhá teampaill Buddhist cinn amháin Hindu agus iarsmalainn moslaimach Fresin. Tá go leor saghsanna bia ar fháil fresin. Bia Sínis, Indiach, Eorpach agus Malaeis agus in áiteanna beidh gach stíl ar fháil san áit amháin! Caith muid an chuid is mó de ar am i Singapore ag dull go to na hiarsmalainn agus na gairdíní deasa an agus ar an Satharain dime mé cluiche Ultimate Frisbee ar an trá. An chead hair a dimir mé cluiche le tamaill fada agus bain me an sult as. 🙂

Bhí ar intinn again chun dul chuig Sabah i Mhalaesia chun an sliabh Kinabalu a dreapadh ach chas Hannah a rúitín roimh a dhfág muid Sumatra agus mar sin bhí orainn ar plean a athrú. Bhí sé seo éasca le deanamh mar ní raibh eitiltí nó lóistín ar bith eagraithe againn roimhré i Sabah. Ní raibh orainn ach eitilt a cheannach go dtí Siem Reap chun cuairt a thabhairt ar Angkor Wat agus Cambodia.

Cé nach raibh ach seachtain againn i Cambodia déirigh linn a lán rudaí a dheanamh. Ar dtús thug muid chuairt ar an teampaill cáilúil Angkor Wat. Chuaigh muid go luatha ar maidin chun éirí na gréine a fheiceáil. Tá na céadta teampaill eile scaipthe that ar Angkor Wat. Chuaigh muid go dtí 7 chinn eile agus bhí siad ana shuimúil le fheiceáil. Go haraithe Bayon a bhfuil cludaithe le aighaidheanna móra snoite sa chloch agus Ta Prohm áit a bhfuil fréamhacha crainn mhóra ag fás ar bhallaí an teampaill. Tar éis sin chuaigh muid go dtí Mondulkiri ar an taobh eile den tír áit a bhfuil an chuid is mó de na eilifint Áiseach le fáil i Cambodia. Is ceantair deas sléibhtiúil é le go leor easanna agus dufair. (Don chuid is mó tá Cambodia clárach agus cludaithe le talamh feirmeoireachta). Fuair muid gluaisrothar agus chuaigh muid go dtí eas mórthaibhseach d’arbh ainm Bousra. Ar an darna lá i Mondulkiri chuaigh muid chuig tearmann eilifint, ‘Elephant Valley Project’. Bhí píosa mór talamh ag Elephant Valley Project ar cíos ó na daoine áitúil na Bunong agus d’obair siad leis na daoine áitúil chun na eilfint a chosaint. Comh maith le sin ligtear do na eilifint i Elephant Valley Project a rud féin a dheanamh. Ní bíonn orthu cleaseanna a dheanamh agus ní bhíonn orthu idirgníomhíocht ar bith a bheidh acu leis na turasoirí. Tá an béim ar saol deas a crthú do na eilifint. Tá níos mó scríobhthe agam faoi turasoireacht eilifint san Ais sa ailt seo: https://potatotrips.wordpress.com/2019/09/05/turasoireacht-eilifint-san-ais/

Tar éis Mondulkiri chuaigh muid go Krati chun na deilfin míol beag (Irrawaddy) a fheiceáil. Rinne muid turas síos an abhainn Mekong i canúnna agus chonaic muid na deilfin go minic nuair a thánaig siad suas chun aeir a fháil. Is ainmhí ana tearc í an deilfin Irrawaddy agus níl ach thart ar 90 acu fágtha sa Mekong i Cambodia. De gnáth bhíonn an deilfin abhainn seo le fáil i uisce breacsháile ag béal abhainn ach in áiteanna, mar Krati, tá siad le fáil i fionnuisce i bhfad ón fharraige. Ní fheiceann tú ach ceann agus píosa den droim nuair a thagan an deilfin suas i gcomhair aeir ach tá sé go hiotach na ainmhithe tearc seo a feiceáil agus feiceann tú go minic iad sa turas canú. Tá an WWF ag obair sa cheantair chun na deilfin a chosaint agus le deanaí chuaigh líon na deilfin san abhainn suas don chéad uair le tamaill fada. Chuaigh muid go dtí Phom Pen ag deireadh an turais agus chuaigh muid go dtí dhá iarsmalann an. Chinn amháin faoi stair Angkor Wat agus cheann eile, S21, faoin cinedhíothú ufásach a tharla faoin Khemer Rouge sna seachtodí.

Caith muid dhá lá i Malaysia sa cathair deas Melaka a bhí dhá uair ó Kuala Lumpur. Is cathair ana stairúil é Melaka a bhí mar calafoirt tabhachtach ó na 1400idí go dtí na 1800idí nuair a d’athraigh cruth béal an abhainn agus ní raibh an cathair óiriúnach do na long trádail níos mó. Ach roimhe sin thánaig an religúin moslamach thuig an pháirt seo den domhain tríd Melaka agus tar éis sin ghlac na phortaingéilí seilbh ar an cathair. Tar éis sin ghlac na Ísilttirigh seilbh ar an áit agus sna 1800idí glac na Sasanaigh é. Tá a lán foirgnimh coilíneach fós le feiceáil sa baile comh maith leis foirgnimh deasa Malaeis. Tá Chinatown an I lár an ceathair comh maith agus Little India áit a chuaigh muid I gcomhair bia blasta Indiach gach lá :).

September 5, 2019 0

. . . . .